به که باید پیوست؟
گاه گاهی که دلم می‌گیرد، به خودم می گویم:
به کجا باید رفت؟
به که باید پیوست؟
به که باید دل بست؟
حس تنهای درونم می‌گوید:
بشکن دیواری که درونت داری تو خدا را داری
سهراب سپهری
عالیجناب قلب همسرت باش
آقای جناب! 
چشم به راه دخترکی باش که معنای خستگی هایت را از پشت تمام تظاهرهای مردانه ات بفهمد دخترکی که تمام کوچه و خیابان ها را دوتا یکی کند تا زودتر از تو به خانه برسد آراسته کند خودش را خانه را و بوی این طراوت قبل از ورود به مشامت برسد دخترکی که گریه و خنده هایش تنها در آغوش تو ریخته می شود بی قرار قدم هایی باش که تمام شهر را آگاه می کند از زن بودنش از عاشق بودنش از عشق بودنش غرورت را بگذار برای غریبه ها بگذار وقتی با تمام مسئولیت ها و خستگی های روزانه اش یک فتجای چای دست تو می دهد از نگاهت بفهمد از زبانت بشنود که چقدر که چقدر که چقدرررررر در چشمان تو خواستنی ست و‌چقدر برای توست تنها تو!
یک ناپایداری مطلق
هوا را می بينی…؟
تكليفش با خودش معلوم نيست… می بارد ، نمی بارد
گرم است ، سرد است طوفان می كند می سوزاند…
درست مثلِ “تو” يک ناپايداریِ مُطلق…
علی قاضی نظام
تا حالا عاشق شدی؟
بیگ محمد: هیچ وقت عاشق بوده‌ای ستار؟ ستار: عاشق زیاد دیده‌ام!
بیگ محمد: راه و طریقش چه‌جور است عشق؟
ستار: من که نرفته‌ام برادر!
بیگ محمد: آن‌ها که رفته‌اند چی؟ آن‌ها چی می‌گویند؟
ستار: آن‌ها که تا آخر رفته‌اند برنگشته‌اند تا چیزی بتوانند بگویند!
تا حالا عاشق شدی
بیگ محمد: هیچ وقت عاشق بوده‌ای ستار؟
ستار: عاشق زیاد دیده‌ام!
بیگ محمد: راه و طریقش چه‌جور است عشق؟
ستار: من که نرفته‌ام برادر!
بیگ محمد: آن‌ها که رفته‌اند چی؟ آن‌ها چی می‌گویند؟
ستار: آن‌ها که تا آخر رفته‌اند برنگشته‌اند تا چیزی بتوانند بگویند!
