بُتِ یکدانه
خرم آن روز که ما عاکف میخانه شویم
از کف عقل بّرون جسته و دیوانه شویم
بشکنیم آینه فلسفه و عرفان را
از صنمخانه این قافله بیگانه شویم
فارغ از خانقه و مدرسه و دیر شده
پُشت پائی زده بر هستی و فرزانه شویم
هجرت از خویش نموده سوی دلدار رویم
واله شمع رُخش گشته و پروانه شویم
از همه قید بریده ز همه دانه رها
تا مگر بسته دام بُت یکدانه شویم
مستی عقل ز سر بُرده و آنیم به خویش
تا به هوش از قدح باده مستانه شویم
دیوان امام خمینی (ره) ، ص 170